Treinbeurs

Een man houdt vertwijfeld stil boven een bak. ‘Wie had er nou een wissel nodig?’, ‘Kees!’, beantwoordt hij zijn eigen vraag. Ik begrijp dat Kees niet meer komt. Vroeger waren er vijf modeltreinbeurzen per jaar, vandaag de dag tientallen. ‘Je bent meer aan het opbouwen en afbreken, dan aan het verkopen.’

Een man loopt met spoorbrug onder de arm de sporthal uit. Achter het venster wachten twee jonge knapen. ‘Drie euro twintig entree, meneer.’ Langs de kleedkamers ga ik de grote zaal binnen. Het felle licht van tl-bakken, oranje en bruine versieringen aan wanden van gele bakstenen. De zaal ademt de jaren zeventig. Een mix van systeemplafonds en schrootjes, felgekleurde lijnen op de lichtblauwe vloer, klimrekken tegen de wand. Het is rustig vanmiddag. Een enkele verzamelaar, een aantal vaders met zonen. Een zwijgzaam geheel. Dido, op de radio, zingt Thank You: ‘for giving me the best day of my live.’

In de hoek van de zaal is het buffet. Er zijn een aantal picknicktafels ingericht voor bezoekers. Ik besluit mezelf te trakteren op een kop thee en een aantal interessante gesprekken. ‘Als je nou een vijvertje hebt, vijf of zes poppetjes en een brandweerwagen, gaat het toch een beetje leven.’ Het gesprek gaat over op internationale treinbeurzen. Vooral Dortmund en Spa worden geroemd, maar ook Eurospoor Utrecht. Aan een andere tafel zitten drie heren. De nieuwste aanwinsten liggen voor hen op tafel. Een van hen is sinds vanmiddag de trotse bezitter van een bovenleiding. De grote vraag welke. ‘Het is niet de Zwitserse, die is lager.’ ‘Het is ook niet de Duitse.’ De derde zal het vanmiddag eens opzoeken in het Sommerfeldt boek.

‘Broodje kroket’, klinkt op vanuit de hoek van het buffet. Niet voor mij. Ik ga eens een rondje lopen. ‘Hoeveel kost dat motortje?’ vraagt een geïnteresseerde bezoeker. De dame achter de kraam neemt een ferme slok thee uit haar plastic Donald Duck beker, terwijl ze glazig vanachter haar jampotglazen bril de sporthal doorkijkt. Haar buurman geeft aan nog mooie rechte stukken te hebben. De bezoeker is alleen op zoek naar ‘boggies’. Bij een volgende kraam wordt de kwaliteit van de beurs besproken: ‘Helemaal niet slecht.’

Bij de Modelspoor Scenery Shop worden miniatuur vijvers, zand en boomstammen verkocht. Een bezoeker is momenteel zelf bezig met gieten dus om eerlijk te zijn niet zo geïnteresseerd. Ook het binnenwerk van tunnels maakt hij zelf. ‘Dan houdt het op.’ Tussen stapels oude treintijdschriften zit een verkoper. Opeens herkent hij een klant. ‘Zij verzamelt bierwagens, ze heb ze allemaal.’ Een kleine dame in Metallica shirt knikt schuchter. Hij heeft niets nieuws voor haar. Wellicht volgende keer beter, bij een van vele volgende treinbeurzen.

Misschien heeft Kees dan wel een bierwagen voor haar.