Paardenrennen

‘Eindelijk zomer’ realiseer ik mij wanneer ik langs petanquebaan bij het Stadparkpaviljoen loop. Zon, stelletjes op een handdoek in het gras, het zachte geruis van een fontein in de verte.

Het loopt tegen half twee. Op de Concourslaan is het behoorlijk druk. Ik reken af bij de kassa en loop naar binnen. De meeste witte tuinstoelen zijn bezet. Echte liefhebbers hebben eigen stoelen meegebracht.

‘Defilé over een minuut’ schalt het over het terrein. Om mij heen vang ik de nodige tips op. Het mulle zand hier in Groningen is niet in het voordeel van elk paard. ‘Desert River is een gevaarlijke.’ Iemand kent de eigenaar, tevens berijder van het paard. De start van de eerste race is over twee minuten. ‘Een bliksemstart voor Dorade Boko’, maar Desert River wint.

Ik begin een patroon te herkennen. De sproei- en veegwagen bewerken het parcours, een polka van James Last klinkt bij het defilé, Pirates of the Caribbean vlak voor aanvang en het Safri Duo ramt opzwepend op trommels tijdens de rijdende start. Twee commentatoren praten alles aaneen vanaf een trailer op het middenveld van de drafbaan. De Groningse variant op Studio sportzomer. Het lijkt het publiek weinig uit te maken.

Broodjes warm vlees, frikandel en hamburger vinden gretig aftrek. ‘Paardenvlees?’ vraag ik mij nog even af terwijl een jockey met paardenstaart langsrijdt. De uitslag van de tweede race is onbeslist. ‘Gooit u alstublieft geen tickets weg.’ De fotofinish biedt uitkomst. De jockey wordt geïnterviewd. ‘We leven van koers naar koers.’

Bij de stallen heerst een gespannen sfeer. Enorme dieren, gespierd en sterk geaderd. Er klinkt gehinnik, gebries. Jockeys in outfit met moddervlekken proberen hun getrouwen tot bedaren te brengen. De meest opgefokte paarden dragen blinddoeken, maar blijven onstuimig.

Terwijl buiten de julizon het publiek opwarmt, zoeken ouderen binnen verkoeling. Wanneer een meneer behoedzaam de trap afkomt, zie ik vuil grijs systeemplafond en kapot linoleum, bankstellen met vlekken en een verlaten bar. Boekjes en côtes (winkansen) worden bestudeerd. Een vrouw, handtas op tafel en armen over elkaar, kijkt chagrijnig naar haar man. Door de glazen pui is het hier benauwd. Ik loop naar buiten.

Een meneer heeft een blikje Schultenbräu meegebracht. Hij heeft het over een mooie kwartetkoers. Hij draagt witte sokken in zijn badslippers. Paarden draaien in startvakken voor race zeven. Valse start; tot twee keer toe. ‘Kom op Sharky’ klinkt het. ‘Shark Attack loopt een superkoers’, maar wint niet. Men gaat verhaal halen bij de stallen.

Het gokken is complex. ‘2, 4, 7 duo rond voor vijftig cent’ klinkt het bij de kassa. ‘M’n neef heet Dave.’ Er wordt op paard 7, Davy Boko, en paard 2, Dave Dream, ingezet.

Na elf races is het gedaan. In plat Gronings wordt nagepraat. De een draagt een hemdje en sokken in sandalen. De andere is op klompen en draagt een gouden horloge. De zon tegen het dramatische decor van het Gasunie gebouw, de eerste schaduw op de baan; stof er nog boven. ‘Be my luck’ won de laatste wedstrijd.

Gelukkig schuift men richting uitgang.