Batavia Stad

Op de Oostvaardersdijk van Almere richting Lelystad komen opvallend veel auto’s met hun mistlampen aan ons tegemoet. Een wat grimmige indruk wekken de voertuigen. Het is bewolkt, maar zeker niet mistig. ‘Iedere dag maken aanbiedingen, kortingen en acties je shopping trip naar Batavia Stad compleet,’ aldus de website. Alsof het verboden is in de stad te roken, hebben zich een aantal rokende shopaholics voor de Scheepspoort verzameld. De hoofdtoegang tot Batavia Stad.

Direct na de ingang bevindt zich de Tourist Info waar men onder andere een plattegrond verschaft van de zes straten tellende stad. Een meneer, goed geslaagd gezien de hoeveelheid tassen in zijn hand, slaat vlak voor zijn vertrek gade op de huisregels. Als hij ze toch eens eerder had gekend.

Een van de eerste winkels die we aandoen is de Nike winkel. Of in Batavia Stad termen de Nike Factory Store. In elk geval de drukte van een fabriek. Een meneer in grijs Adidas joggingpak en geschoeid met zwarte Adidas gympen heeft veel ruimte nodig. Druk gebarend en hardop snuivend stuurt hij zijn zoon erop uit om een paar gympen uit te kiezen. Radio 538 dreunt hard op de achtergrond.

Ook in de Replay winkel harde, onbeduidende house beats. Wellicht niet de meest rustgevende ambiance om kleding uit te zoeken, maar de kortingen doen een hoop bezoekers zichtbaar goed. Er lijkt bij de kassa’s sprake van enige onderbezetting. Een lange rij, terwijl er wel degelijk een tweede kassa is en er collega’s rondlopen die zouden kunnen bijspringen. Het ongeduld is van gezichten af te lezen. Voor een jonge moeder is de maat vol; met haar kinderwagen als stormram baant ze zich een weg door de rij richting uitgang. Op gepaste afstand gevolgd door haar vriend, die meer aandacht lijkt te hebben voor het schermpje van zijn telefoon.

Rusten doet men in Batavia Stad in het restaurant van La Place. Met uitzicht op de replica van het VOC-schip de Batavia en gelijknamige werf. Aan de andere kant de stad met een zorgvuldig gecultiveerde tuin van grind en buxushagen. Op de achtergrond de trapgevels van de outlet stores. Houten delen in zorgvuldig gekozen pastelkleuren geschilderd. Verder een betonnen potvis als herinnering aan de woeste baren van de Zuiderzee. Rust wordt gevonden, koopjes besproken. Over het algemeen is men zwijgzaam aan de tafeltjes in het restaurant. ‘Wist je dat ik ongelijke voeten heb?,’ aldus een vrouw tegen haar man, terwijl ze zo op het eerste oog al minstens 12 jaar met elkaar optrekken. Voor een toiletbezoek rekent men dertig cent, maar dan kan men zich ook in de geurige omgeving van potpourri opfrissen met een gratis beschikbaar gestelde deodorant van Umbro.

In de winkel van Jack & Jones schalt Beyoncé bezoekers tegemoet. Enkele verkoopsters wanen zich een popdiva en zingen haar songteksten woordelijk mee. Het valt op dat de opleiding detailhandel het hoofdstuk ‘klanten gedag zeggen’ serieus heeft genomen. In elke winkel is het raak, tot schrik van sommige bezoekers.

Een mevrouw zoekt op haar plattegrond van de stad naar die ene zaak of misschien zelfs de uitgang? Het is immers al half zes. Een man loopt ietwat beteuterd net achter zijn vrouw de Crocs winkel uit. ‘Maar jij heb toch een leuke sjaal, staat wel leuk hoor,’ probeert ze nog de sfeer te redden. In de Society Shop is het uitgestorven. De vier verkopers hangen over de toonbank en spelen wat verveeld met hun telefoons. Een meneer zit onderuitgezakt met tassen op schoot in een van de vele zitjes op de straat.

Tijd om naar huis te gaan. De televisietoren op de achtergrond, de kraaien in de bomen en op de verlaten parkeerplaats. Een rookpluimpje dat kalm opstijgt uit de hotdogkraam.

‘Tot de volgende keer in Batavia Stad,’ aldus de slagboom.